حقیقت استعمالحقیقت استعمال به استعمال لفظ به قصد خطور معنا در ذهن شنونده اطلاق می‌شود. ۱ - تعريفحقیقت استعمال، القای لفظ و اراده معنا است؛ به بیان دیگر، به کارگیری لفظ به قصد خطور دادن و ایجاد معنا در ذهن شنونده را استعمال گویند. ۱.۱ - نکته اولاراده استعمالی ، از مقومات استعمال - دلالت تصدیقی اولی - و علت جدایی دلالت تصوری از استعمال است. ۱.۲ - نکته دوماطلاق، اعم از استعمال لفظ است و به کارگیری لفظ به وسیله شخص دیوانه و خواب را نیز (که در آنها قصد خطور دادن معنا به ذهن مخاطب وجود ندارد) شامل می‌شود. ۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۵، برگرفته از مقاله «حقیقت استعمال». |